نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

سلام

روزتون بخیر

امروز دیگه خیلی دیر شد برای نوشتن پست

صبح زود دوش گرفتم و آماده شدم و رفتم باشگاه

هر بار میرم مینویسم انرژیش عالیه که تشویق بشید

که شما هم اگه مثل من برای ورزش کردن دارید دست دست میکنید و وقت براش پیدا نمیکنید ... هرطوری شده براش وقت جور کنید و ازش انرژی بگیرید

خلاصه که بعد از باشگاه اومدم دفتر

از دیروز ظهر که داشتم با للی حرف میزدم و یهو قطع کرد و گفت خودم بعدا تماس میگیرم ، دیگه ازش خبری نداشتم

چند بار بهش مسیج زدم و جواب نداد

حدس زدم با همسرش صحبت میکنه

که حدسم هم درست بود

امروز زنگ زد و دقیقا طبق پیش بینی های آقای دکتر و حدسیات خودم تصمیم داشت یه فرصت دوباره به همسرش بده

همسرش دیروز رفته بود خونه و مفصل باهاش حرف زده بود و ابراز ندامت و پیشیمانی کرده بود!!!!!

و صددرصد خودش را مقصر میدونه و قول داده که دیگه این کار را تکرار نکنه!!!!!!

اینکه گفتم بهتون آقای دکتر با للی حرف زد و للی حرفای آقای دکتر را نپذیرفت همین ها بود...

آقای دکتر به للی گفت که من سالهاست تو رو میشناسم و با توجه به روحیاتت بهتره که هیجانی تصمیم نگیری و فعلا موضوع را با کسی جز یه مشاور در میان نزار....

البته که للی به خواهرشوهرش گفت... بعدش به خاله و شوهر خاله ش گفت... خاله و شوهر خاله هم به برادرشوهرش گفتند

اما بازم ماجرا با همین چند نفر فعلا ادامه داره و به بقیه گزارش داده نشده

من از صحبتهای للی متوجه شدم که میخواد یه فرصت دوباره به همسرش بده !!!!!

البته من باهاش صحبت کردم و با توجه به روحیاتش میدونم که این فرصت دوباره براش کار آسونی نیست ... ولی خب تصمیم خودش هست دیگه

اینا را نوشتم ... چون همتون زحمت کشیدید و دعا کردید و همدردی کردید ... باید خبر میدادم

و هر خبر دیگه ای هم بگیرم میگم بهتون

من و مادرجان مدتی بود که داشتیم به گزینه خرید یه میز ناهار خوری بزرگ 10 یا 12 نفره فکر میکردیم

دیروز بعد از ظهر ... بعد از چرت عصرانه تابستانی....

تصمیم گرفتیم که یه مقداری وسایل را جابجا کنیم و ببینم جا برای همچنین میزی میتونیم باز کنیم یا نه

اول مبلهای راحتی را آوردیم سمت مبلهای پذیرایی و یه چیدمان گرد به همشون دادیم تا بشه از فضای پشت مبلها که سمت آشپزخونه ست به عنوان ناهارخوری استفاده کنیم ...

اما یه حس تنگی و خفگی داشت که خوشمون نیومد

بعد تصمیم گرفتیم جزیره را جابجا کنیم و منتقلش کنیم یه سمت دنباله آشپزخونه و جای جزیره میز ناهارخوری بزاریم

زیر جزیر دوتا کابینت خیلی خیلی بزرگ و عمیق داریم که اندازه کل کابینتها توش ظرف و ظروف هست

خالی کردنش بینهاست وقت برد...

یک گلدان کریستال هم از دستم افتاد و شکست...

خلاصه جزیره را خالی کردیم و جابجا کردیم و بازم خوشمون نیومد...

در نهایت همه چیز را برگردوندیم سرجای خودش و هلاک و خسته و له ... نشستیم سرجای خودمون

و از منظره مرتب و منظم و خلوت خونه لذت بردیم...

و اینطوری بود که کل عصر و سرشب مون به جابجایی مبل و وسیله و صندلی گذشت

پ ن 1: خانم همسایه از من کارتن برای اسباب کشی میخواد

بهش میگم کاغذها دیگه با کارتن بسته بندی نمیشن... وکیوم پلاستیکی دارن 

کارتنهای مربوط به سایر وسایلمون هم کوچولوهست و من جمع نمیکنم

میگه در چه حد کوچولو... یکی از تونرهای دستگاه را برمیدارم و نشونش میدم

میگه همین خوبه یه گلدون میتونم بزارم توش... !!!!!!!

پ ن 2: پینوشت اول را که نوشتم یاد نوشته های آقای دکتر ربولی افتادم

پ ن 3: از صبح تا حالا فقط تونستم تلفن جواب بدم

باورتون میشه

همه کارهام روی هم انبار شد

پ ن 4: دو روز بود کارتخوان کار نمیکرد... کسی هم که پول نقد نداره ... کلا داشتیم صلواتی کار میکردیم

بعد همین الان فهمیدم علتش این هست که قبض تلفن را پرداخت نکردم و تلفن را قطع کردند....

نباید یه پیامکی چیزی بدن؟؟؟؟؟؟؟؟